گلايه‌هاي رضا شفيعي‌جم از وضعيت هنر

رضا شفیعی‌جم که شب گذشته به عنوان مهمان به احوالپرسی آمده بود در بخشی از صحبت‌های خود بیان کرد: در انتظار روزی هستم که خود مردم برای هنرمندان و در حقیقت برای آینده فرزندان‌شان سرمایه‌گذاری کنند. من هم مثل همکارانم مکرر با این سوال از سمت نوجوانان مواجه می‌شوم که برای ورود به عرصه هنر و بازیگر بودن، فیلمبردار بودن، طراح گریم بودن و… چه کار باید بکنیم و من دلم نمی‌آید به آنها بگویم عرصه حرفه‌ای هنری جای خیلی تنگی دارد.
رضا شفیعی‌جم در ادامه صحبت‌هاي خود یادآور شد: در حال حاضر واسطه‌ها و واسطه‌گری‌هایی در عالم هنر وجود دارد که این عرصه را از تعالی دور نگه می‌دارند. در نهایت، پول هم به دست می‌آید اما به چه قیمتی؟ چه میزان استعداد رشد یافته و چقدر سرمایه جدی انسانی، تحویل گرفته شده است؟ کشوری مثل ژاپن صدها شبکه تلویزیونی دارد. این شبکه‌ها را چه کسی می‌گرداند جز بچه‌های این کشور؟ آیا ما فرزندان خود را به گونه‌ای رشد داده‌ایم که بتوانند خلق کنند و خلاقیت را بروز دهند؟
این بازیگر که علاوه‌بر بازیگری، آموزش نقاشی به کودکان و نوجوانان را هم در کارنامه دارد با ابراز نگرانی نسبت به عدم رشد خلاقیت در نسل جدید گفت: اکنون چه نسبتی بین تقاضا و عرضه در عالم هنر برقرار است؟ از هزاران نوجوانی که دوست دارند بازیگر، فیلمبردار و… شوند، تنها چند نفر موفق می‌شوند چرا که ظرفیت به همین میزان کم است. اگر ما می‌خواهیم این سفره برای همه مردم پهن شود چاره‌ای نیست جز اینکه امکانات سرمایه‌گذاری برای همه مردم را فراهم کنیم.
این بازیگر همچنین با اشاره به دوران نقاش بودن خود اضافه کرد: نقاشی الهامی است که از سمت طبیعت به هنرمند می‌رسد و منتقل کردن آن به روی کاغذ، ماموریت هنرمند است. وقتی به نقاشی‌های زمان کودکی خود فکر می‌کنیم، یک خانه در دل طبیعت، دودکشی که دود از آن بیرون می‌آید، مردی در حال طناب‌بازی و… به عنوان سوژه‌های کلیشه‌ای نقاشی به ذهن‌مان می‌آید. آن کلیشه و تکرار تا امروز هم باقی مانده و ما الان هم در نقاشی بچه‌ها چنین چیزهایی می‌بینیم. این اتفاق به معنای آن است که به بچه‌ها کمک نکرده‌ایم بهتر و دقیق‌تر به جهان پیرامون خود نظر کنند.
رضا شفیعی‌جم در پايان صحبت‌هاي خود گفت: اولین اصل برای نقاش شدن آشتی با کاغذ و مداد سیاه است و بعد هم دوست شدن با مداد رنگی‌ها. همه چیز از همین صفحه کوچک سفید آ.چهار شروع می‌شود، تنها باید قدرت و توانایی بچه‌های‌مان را جدی بگیریم.