بازگشت به دنياي بازيگري، شايد…

به گزارش ناظم نیوز کتایون ریاحی از هنرمندان بي‌حاشیه و محبوب کشور است که خصوصا در این سال‌ها کمتر حضوری از او در اين عرصه دیده‌‌ایم و بيشتر خود را وقف امور خيريه كرده است. او يكي از پيشگامان حضور در امور خيريه بوده و سال‌ها با موسسات خيريه و بنيادهاي مختلف همكاري كرد تا اينكه تصميم گرفت شخصا دست‌به كار شده و بنياد نيكوكاري كمك (كيش مهر كتايون) را تاسيس نمود. بنیاد کمك یک موسسه نیکوکارانه و مستقل است که در اسفند سال 1391 و با اهداف عالی انسانی، اجتماعی و فرهنگی شروع به فعالیت کرد و تا به امروز علاوه بر حضور متمركز و تخصصي روي كودكان ناشنوا و حمايت از کودکان نیازمند به کاشت حلزوني شنوایی در امور خيريه ديگر نيز فعال مي‌باشد.
كتايون رياحي که ایفای نقش زلیخا در سریال یوسف پیامبر(ع)، آخرین حضورش در دنیای هنر بود و پس از آن به اختیار خودش از دنیای بازیگری خداحافظی کرد، درباره اینکه راهکار و پیشنهادی برای بهبود شرایط فعلی فرهنگ و هنر و به خصوص صداوسیما دارد و اگر شرایط فراهم شود، بار دیگر شاهد حضورش خواهیم بود؟ خاطرنشان می‌کند: درباره تلویزیون واقعا نمی‌دانم چه پیشنهاد یا راهکاری بدهم چون طبیعتا کسانی هستند که از حرف‌هایی که من می‌زنم خوششان نمی‌آید بنابراین درباره صداوسیما فقط می‌توانم بگویم با کدام پیشنهاد می‌شود درست کرد خانه‌ای را که از پایبست ویران است و اینکه اصلا آیا کسی به پیشنهاد من گوش می‌دهد؟ به نظرم در حال حاضر بزرگترین معضل صداوسیما این است که تلویزیون برای مردم نیست و به یک سخنگو و ابزاری برای گروهی خاص تبدیل شده که متاسفانه نمی‌دانیم آیا حقیقتا دوست هستند!؟ مسلم است که من هنرمند دوست دارم باز هم برای مردم کشورم کار کنم، مگر به غیر از مردم برای چه کسی می‌توانم کار کنم؟ کار من برای مردم است اما آنهایی که می‌گویند هنرمندان چه کار کرده‌اند، من در اینجا در پاسخ می‌گویم هنرمندان واقعا چه‌ها نکرده‌اند؟ البته منظورم از این صحبت‌ها، هنرمندان اصیلی هستند که زحمت می‌کشند. ما هنرمندان اصیلی داریم که واقعا دوست دارند کار کنند، آیا به آنها اجازه می‌دهند که کار کنند؟
اين هنرمند محبوب و شاخص در ادامه در پاسخ به این پرسش که کارنامه هنری و اجتماعی‌اش را در این سال‌ها چطور ارزیابی می‌کند و آیا از عملکرد خودش راضی است؟ اینگونه پاسخ داد: نه اینکه از خود راضی باشم، خیر! اما فکر می‌کنم با وجود بی‌حاشیه بودن و خلوت‌گزینی که همیشه داشتم و اینکه همیشه کمتر مصاحبه کردم، از خودم راضی هستم. من تا زمانی که حرفی برای گفتن نداشته باشم، صحبت نمی‌کنم و اگر بعضا صحبت می‌کنم، امروز یکی از مسائلم بنیاد کمک است و بعد مسائلی مثل فرهنگ و هنر و شغل بازیگري که برایم مهم است. من هرگز روابط ویژه‌ای در کار هنری‌ام نداشتم که مرا حمایت کند، همین کارنامه‌ای هم که تا به حال دارم، تمامش خواست خداوند بوده و حامی همیشگی و رابطه محکم و همیشگی‌ام با خداوند، همواره مرا در این سال‌ها هدایت و حمایت کرده است.
او سپس به سریال یوسف پیامبر(ع) اشاره می کند و آن را جزو آثاری می‌داند که ایران را به دنیا معرفی کرد. بازیگر نقش زلیخا می‌گوید: همچنان فکر می‌کنم آن کاری که من برای تلویزیون به عنوان یک بازیگر در سریال یوسف پیامبر انجام دادم، نه تلویزیون و کمتر مسئولی برای مردم انجام دادند. یوسف پیامبر، ایران را به دنیا معرفی کرد و اگر ما حق کپی‌رایت در سرزمین‌مان داشتیم، تمام کسانی که در این سریال بودند، از منافع آن منتفع می‌شدند ولی تنها کسی که از منافعش منتفع شد، خود تلویزیون بود. آنهایی که می‌گویند هنرمندان برای مردم چه کردند، چرا زحمت هنرمندان را نمی‌بینند؟
این هنرمند سینما و تلویزیون در عین حال با تاکید بر لزوم حمایت از هنرمندان، اینگونه بیان می‌کند: صنعت فیلمسازی، صنعت گران‌قیمتی است و به حمایت نیاز دارد البته منظورم قشری نیستند که خودشان فیلم می‌سازند، حرف‌هایشان را می‌زنند و فکر می‌کنند مردم متوجه نمی‌شوند که آنها را فریب می‌دهند، بلکه منظورم کسانی هستند که در کارهایشان از اندیشه و خرد استفاده می‌کنند و واقعا لیاقت کار کردن دارند و باید هم کار کنند اما اغلب آنها حمایت نمی‌شوند. بنابراین من در چنین شرایطی ترجیح می‌دهم کار نکنم، مگر اینکه شرایط فراهم شود و من احساس کنم اولا کاری که انجام می‌دهم، رضایت خودم را به وجود می‌آورد و دوم اینکه حضورم برای مردم کشورم رضایت مندی ایجاد می‌کند.
كتايون رياحي در پاسخ به اینکه طی این سال‌ها آیا نقشی بوده که دوست داشته باشید در تلویزیون آن را ایفا کنید و این اتفاق نیفتاده است؟ خاطرنشان می‌کند: خیر! نقشی نبوده. من فکر می‌کنم هرکدام از ما، اول نقش اول زندگی خودمان هستیم و باید بتوانیم از پسش بربیایم و این از همه مهمتر است.
اين بازيگر در پايان درباره فعاليت‌هايش در امور خيريه خاطرنشان كرد: مدتهاست كه نيكوكاري و حضور در امور خيريه جزئي از زندگي من شده است. به خاطر نوع شغلم كه بازيگري است، افراد مختلفي از من مي‌خواستند كه براي بنياد يا موسسه خيريه‌شان فعاليت‌هايي داشته باشم و من هم با كمال ميل اين كار را انجام مي‌دادم ولي وقتي با موسسات خيريه آشنا شدم، متوجه شدم كه بعضي از آنها كار خيريه انجام مي‌دهند و براي بعضي ديگر از آنها كار خير در مرحله دوم و سوم قرار دارد و بيشتر بيزينس كرده و يا از موسسه‌شان به عنوان يك پلكان استفاده كرده تا به اهداف ديگري برسند. به همين دليل احساس خيلي بدي در من ايجاد شد چون به نظرم مردم اين مسائل را متوجه شده و دچار ناباوري و عدم‌اعتماد مي‌شوند. بنابراين فكر كردم كه در حال حاضر نفس نيكوكاري نياز به حمايت دارد و براي اينكه بتوانم اعتماد را به مردم برگردانم، شخصا دست به كار شدم و حتي سال‌هاي اول همه مخارج بنياد كمك را خودم تامين مي‌كردم و هركسي كه براي كمك‌كردن مي‌آمد به آنها مي‌گفتم كه در ميان خانواده، دوستان، همسايه‌ها و… بگردند و به كساني كه نياز دارند كمك كنند و براي من دقيقا اين حس وجود داشت كه به بنياد كمك، كمك شده است. اين شعار اصلي من بود تا اينكه خداوند كاشت حلزوني را سر راه ما قرار داد و ما افتخار اين را پيدا كرديم كه در خدمت جامعه ناشنوا مخصوصا كودكان ناشنوا باشيم. بهترین زمان برای جراحی کودکان ناشنوا زیر ۴سالگي می‌باشد که به صورت دولتی جراحی می‌شوند و پس از ۴سالگي این جراحی به صورت آزاد انجام می‌گردد که در این راه علاوه بر بودجه شخصي خودم، دوستان و عزیزانم در موسسه باران‌مهر و خانم حقی همراهي كردند و برای تامین هزينه جراحی این کودکان کمك می‌کردیم و بچه‌ها را تحت پوشش قرار مي‌داديم تا اينكه احساس كردم حالا مي‌شود مردم را سهيم كرد و از آنها كمك خواست.