نشست رسانه‌اي بندر بند…

 ناظم نیوز: عوامل فیلم سینمایی بندر بند، به تهیه‌کنندگی منیژه حکمت و مهشید آهنگرانی در اولین اقدام برای اکران‌های ویژه این فیلم در شهرهای مختلف ایران، مهمان شهر شیراز به عنوان یکی از شهرهایی که در سال ۹۸ سیل را تجربه کرد، شدند. همزمان با اکران این فیلم سینمایی در شیراز، جلسه پرسش و پاسخ با حضور عوامل فیلم برگزار شد.
منیژه حکمت در ابتداي اين نشست با اشاره به اینکه بسیار خوشحال است در شیراز حضور دارد و دومین نمایش عمومی‌ بندر بند، در این شهر اتفاق افتاده است، بیان کرد: قبل از این اکران ما یک نمایش فیلم با حضور فرهیختگان حوزه ادبیات، جامعه‌شناسی و روانشناسی داشتیم که مهمانان آن جواد مجابی، احمد زیدآبادی و… بودند و امشب دومین نمایش عمومی فیلم در شهری است که سیل سهمگینی را تجربه کرد و زمانی که ما دروازه قرآن و حجم آب را می‌دیدیم، تنمان می‌لرزید و بسیار دردناک بود. زمانی که دیدم آدم‌های نامحرم و پول‌های عجیب و غریب وارد سینما شده است و به‌گونه پای پول‌هایی که وارد سینما کرده‌اند، قلاده را گردن اهالی سینما می‌اندازند و مرجعیت را از آن می‌گیرند با کمک بچه‌ها تلاش کردیم جریان لوباجت را در بحران به وجود آوریم. در بحران و فضایی که رو به نیستی و نابودی است ۲ کار بیشتر نمی‌توان انجام داد یا باید در غارهای خودمان برویم و دچار افسردگی شویم که انتهای آن مرگ و یا خودکشی است و یا اینکه جریان‌سازی کنیم. در آن سال‌ها با خود فکر کردم با پول‌های عجیب و غریب که عده‌ای به سینما آوردند، ابتذال را همه‌گیر کردند، سطح سلیقه مردم پایین آمده است، مرجعیت را گرفتند و… همه ما را خانه‌نشین می‌کند اما مهم این است که کدام سمت تاریخ بایستیم. من تصمیم گرفتم با حداقل‌ها و سوژه‌های اجتماعی در فضاهای متفاوت با گروه کوچک، همدل و آرتیست شروع به ساخت فیلم‌های لوباجت کنم که برآیند آن خوشبختانه 4 اثر شد در حقیقت فیلم‌های بندر بند، نوزده، ملخ و جاده ۲۰۰۰ که اسمش تغییر می‌کند، ساخته شده است.
وی با اشاره به اینکه ما باید کنار فیلم‌های‌مان بایستیم و آنها را اکران کنیم، عنوان کرد: همچنین هم ما باید کنار مردم در بحران‌هایی که از سر می‌گذرانند، بایستیم و هم مردم کنارمان بایستند تا بتوانیم این جریان را به ویژه برای نسل جوان تقویت کنیم چراکه نسل جوان با این تبارشناسی مالی که در سینما و در عرصه‌های دیگر هنر مانند تئاتر، موسیقی، تجسمی و… نفوذ کرده است، وقتی می‌خواهند کاری را آغاز کنند، سرمایه را در سرشان می‌کوباند و می‌گویند اگر چنین پولی داشتید، بیایید. آنها می‌خواهند جریان خودشان را تقویت می‌کنند که به اضمحلال برسانند اما من قصد داشتم بگویم من حرف نمی‌زنم یا ما حرف نمی‌زنیم بلکه آثاری را خلق کرده‌ایم.
کارگردان بندر بند با بیان اینکه در شرایط سخت و در طول ۱۱ روز ساخته شده است، مطرح کرد: کل گروه ما ۹ نفر بود و بچه‌ها واقعا گل کاشتند و من هم یکی از آن ۹ نفر هستم چون همه به یک اندازه همدل و نگران فیلم بودیم و حتی در جاهایی بچه‌ها بیشتر از من تلاش می‌کردند که باید به این گروه دست مریزاد گفت. از تک‌تک شما می‌خواهم یاور ما باشید و کمک کنید تا بتوانیم این جریان را راه بیندازیم که نسل جوان بتواند فیلم خود را حتی با موبایل بسازد چراکه مهم اندیشه و فضاست و این موارد باعث خلق اثر می‌شود.
وی با بیان اینکه در حقیقت این فیلم را نسل جوان ساخته است، تصریح کرد: جالب است بدانید من زمانی که برای اولین بار به کافه پگاه آهنگرانی رفتم و فرهاد فزونی و عده دیگری از دوستان را آنجا دیدم به آنها گفتم قصد دارم چنین کاری را تولید کنم که آنها گفتند ما هستیم. فردای آن روز در دفتر من جمع شدیم و کار را شروع کردیم البته تک‌تک بچه‌ها یاور پروژه و تاثیرگذار بودند در حقیقت این فیلم را نسل جوان ساخته است و من هم کسی بودم که از آنها مراقبت می‌کردم و اوضاع را سروسامان می‌دادم. نباید مانند جزیره‌های تک‌افتاده‌ای باشیم که آب از ما رد شود بلکه باید همدیگر را زنجیره‌وار در سراسر ایران پیدا کنیم و یاور یکدیگر باشیم و حرکت کنیم چراکه نابودمان می‌کنند. ما کار، شغل، حرفه و درآمدمان از این راه تامین می‌شود و باید در مقابل پول‌هایی که وارد سینما شده‌اند تا مرجعیت و اندیشه را از ما بگیرند، از یکدیگر مراقبت کنیم.
منيژه حکمت با بیان اینکه قرار نیست بندر بند به مانند فیلم‌های دیگری که اکران شده است، به مخاطبان ارائه داده شود، گفت: هر چند که ۲۲ سانس به ما تا به الان داده‌اند اما همین که اثر را به اینجا رسانده‌ایم و بدون سانسور اکران کردیم خوب است و سانس‌های بیشتر هم می‌گیریم.
وی درباره تبلیغات این پروژه یادآور شد: فرهاد فزونی کارگردان هنری این اثر از ابتدای این کار در کنار من بود و سلیقه و هنر را به اثر تزریق کرده است. همچنین یک اتاق فکری برای تبلیغات داریم که سرگروه آن نغمه دانش آشتیانی است و مهراوه فردوسی که مجموعه ناداستان را می‌نویسد، میترا فردوسی که دکتری جامعه‌شناسی دارد و تحلیل‌های مختلف و اندیشمندان را در این حوزه وارد کرده است، پژمان موسوی، پوریا سوری و فرشاد فزونی که موسیقی کار را ساخته در تبلیغات همراه ما هستند چراکه فیلم باید دیده شود. بسیار از حضور تک تک شما و محسن خباز و کورش کمالی ممنونم یکی از کسانی که در میان سینماداران دغدغه هنر و سینما دارد محسن خباز است. به مردم شیراز دست مریزاد می‌گویم و از مهمان نوازی‌شان تشکر می‌کنم.
در بخش ديگري از اين نشست منیژه حکمت با اشاره به بازیگران این پروژه یادآور شد: رضا کولغانی، امیرحسین طاهری، مهلا موسوی و پگاه آهنگرانی بازیگران این پروژه هستند همچنین فرشاد فزونی بازی درخشانی در این اثر داشت. از سوی دیگر محمدحسین کاوه صدابردار این اثر بود که بدون امکانات کار می‌کرد، مدیر دفتر بامداد فیلم و دوستانی که با آنها در بخش اکران پیش می‌رویم، از دیگر همکاران ما هستند. لازم می‌دانم از گروه تولید این فیلم جعفر عروجی، داریوش حکمت و افروز شادکی و طلوعی شاعر این کار تشکر کنم.
وی با اشاره به اینکه اهالی آن منطقه به ما اعتماد داشتند، بیان کرد: ما همه با هم کار و از یکدیگر مراقبت می‌کردیم حتی جانمان را هم گذاشتیم چراکه باید فیلم‌های این مدلی را اینگونه ساخت و برایمان مهم بود که این فیلم در سیل خلق شود. این که من کارگردان و یا تهیه‌کننده هستم، مهم نبود و همه ما در عین سِمَت داشتن، سِمَت نداشتیم اما کار را با همدلی کامل پیش بردیم جالب است بدانید در این راه به افرادی هم برخورد کردیم که با سیل عکس می‌گرفتند و می‌رفتند.
فرهاد فزونی، كارگردان هنري اين فيلم با اشاره به پیچیدگی‌های بندر بند عنوان کرد: بسیاری از موارد در دل فیلم اتفاق افتاد که در این میان هماهنگی بین من، رضا کولغانی به عنوان بازیگر و خواننده، فرشاد فزونی به عنوان آهنگساز که باید موسیقی را در دل کار می‌برد، منیژه حکمت و قصه فیلم بخشی از ماجراست و باید به آن توجه می‌کردم از سوی دیگر برای انتخاب کادر و فرم هماهنگی من به عنوان طراح صحنه با سجاد آورند و ندا نصر که طراح لباس بود نیز یکی دیگر از موارد مهم این کار بود. در واقع من از بخشی که فرم، محتوا را نشان بدهد، مراقبت می‌کردم و محتوا را منیژه حکمت دنبال می‌کرد.
سجاد آورند مدیر فیلمبرداری پروژه نیز در سخنانی بیان کرد: روزی در خانه استراحت می‌کردم که منیژه حکمت با من تماس گرفتم و گفت قصد انجام کاری را دارم. تو هستی؟ گفتم بله هستم. این فیلم همزمان با پایان نامه من در پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد یعنی یا باید روی پایان نامه‌ام کار می‌کردم یا انرژی و تفکراتم را روی فیلم می‌گذاشتم بسیار خوش شانس بودم که با منیژه حکمت کار کردم که بستری را برای خلق کردن فراهم کرد و تجربه‌ای بی‌نظیر برایم رقم زد. خوزستان با بچگی من و ۱۵ سال عکاسی در آن منطقه گره خورده و خیریتی در کار است که من سالی یک یا دو بار به خوزستان سفر کنم و این فیلم هم به خوزستان گره خورده بود. جالب است بدانید که این اتفاق زمانی رخ داد که من از عکاسی ژورنالیستی فاصله گرفته بود و روشمند به تصاویر مستند نگاه می‌کردم که این موضوع باعث شد از رویدادی که باید باشد، فاصله بگیرم.
مدیر فیلمبرداری بندر بند با بیان اینکه ایده‌هایی را که به ذهنش می‌رسید با منیژه حکمت در میان می‌گذاشت، گفت: ما باهم صحبت می‌کردیم تا از رویدادی مانند سیل فاصله بگیریم و تصاویر را به سمتی ببریم که لایه‌های متفاوت معنایی را ایجاد کند.
آورند درباره دیگر عوامل این فیلم بیان کرد: من قبل از آنکه فضای مجازی باشد در سفر به هرمزگان صدای ساز رضا کولغانی را می‌شنیدم و از سوی دیگر با دوستان عزیزی در این پروژه آشنا شدم که همه اینها نتیجه اعتمادی بود که منیژه حکمت به ما کرد و در میان‌مان به وجود آورد. لازم می‌دانم از همه عوامل عزیز و مخاطبانی که برای تماشای فیلم آمدند، تشکر کنم.
منيژه حکمت در پاسخ به پرسش یکی از مخاطبان درباره ایده این فیلم گفت: پیش از این فیلم من در کافه‌های تهران تحقیقی را انجام می‌دادم که بسیار برایم جذاب بود در این کافه‌ها اپلیکیشنی بود که خانم‌ها با همسرانشان و خانواده‌شان به آن کافه می‌آمدند و آواز می‌خواندند جالب است بدانید که داوری هم می‌شد و بانوان مرحله به مرحله بالا می‌آمدند. حمایت خانواده‌ها از همسرانشان و از یکدیگر برایم دل‌انگیز بود حتی خانواده‌هایی بودند که از شهرهای دور می‌آمدند. من درباره این موضوع تحقیق کردم تا برایم ملموس شود اما این کافه‌ها را بستند و پس از آن سیل که اتفاق خوبی نیست و مشکلات عدیده‌ای را به وجود می‌آورد، اتفاق افتاد و این ایده به ذهنم رسید که یک بند کوچک موسیقی از شهرستان‌های دور جنوب ایران قصد دارند بعد از مدت‌ها در یک کافی‌شاپ در تهران وارد یک رقابت غیررسمی شوند تا راه خود را پیدا کند. اگر واکاوی کنیم این موضوع در قصه فیلم مستتر است. اینکه نسل جوانی تمام تلاشش را می‌کند و با امید کامل راه می‌افتد اما نمی‌رسد، خط اول فیلم بود که باید در می‌آمد در حقیقت نشان دادیم نسل جوان کی قرار است به آرزوهایش برسد، امیدهایش را جواب بدهد و پاسخگوی امیدهایش باشد. باتوجه به ساختاری که درآن به سر می‌بریم این موضوع دردناک است یعنی ما دائما دور می‌زنیم و به مقصد نمی‌رسیم و این موضوع جدا از تاریخ ما نیست که بحث مهم این فیلم بود و از روز اول می‌دانستیم.