خانه ماندن دانش آموزان یک چالش است

به گزارش ناظم نیوز، محمدرضا سیفی افزود: چند روزی بیشتر تا اول مهر نمانده و مانند همیشه بوی ماه مهر و مدرسه در فضای کوچه ها و خیابان ها پیچیده است، البته دو سالی است که مهرماه رنگ و بوی دیگری به خود گرفته است و بیشتر از همیشه بوی مهر از داخل خانه ها می آید تا از داخل مدارس.

والدین، دانش آموزان و آموزش و پرورش به بلاتکلیفی دچار شده اند، تمام گزینه های بازگشایی فیزیکی مدارس منوط به رفتار ویروس کروناست، مبرهن است سلامت دانش آموزان اولویت بوده و نمی توان تا اطمینان خاطرکافی پیدا کرد، سلامت آنها را به خطر انداخت، لذا سال تحصیلی پیش رو با ترکیبی از آموزش های حضوری و مجازی شروع خواهد شد و دانش آموزان مانند سال قبل با حضور در کلاس های مجازی مدارس خود را تشکیل می دهند.

هرگونه آموزش غیرحضوری مانند مدرسه تلویزیونی یا بسته های آموزشی و یا استفاده از فضای مجازی شرایط بهره برداری خاص و منحصربه فردی دارد و به هیچ عنوان جایگزین مدرسه نمی شود.

بر اساس یافته های پژوهش دوسوم دانش آموزان، آموزش های تلویزیونی را دیده اند، به دلیل عدم تعامل مدرسه تلویزیونی با دانش آموز و ولی او، ناتوانی در عدم امکان ارزشیابی موثرو ارایه بازخورد نقاط مثبت و منفی در فرایند یادگیری، باعث گردید تا این جعبه جادویی در حد متوسط بتواند انتظارات را برآورده کند و متاسفانه قول دوساله مسئولان تلویزیون مبنی بر برطرف کردن خلاهای موجود نیز عملی نشد.

بدون تعارف باید گفت اکثر معلمان و دانش آموزان برای برقراری ارتباط دو سویه پیش از راه اندازی شبکه آموزشی شاد، از پیام رسان های واتساپ و تلگرام استفاده می کردند و اکنون به نرم افزار شاد کوچ کرده اند، زیرا امکان استفاده مکرر دانش آموز از محتواهای بارگذاری شده، عدم نیاز به فیلترشکن، کاربری آسان، ارسال و دریافت فایل های صوتی، ارزشیابی آن لاین و…در شبکه مجازی شاد فراهم شده است و به شرط بهسازی زیرساخت ها و نیز تمهید وسایل هوشمند، برتری قابل توجهی نسبت به تلویزیون دارد.

فرستادن بسته های آموزشی به منازل دانش آموزان در مناطق محروم اقدام پسندیده ای است اما این نوع آموزش فقط در بازه زمانی کوتاه موثر است و نمی توان ادعا کرد با تهیه و ارسال بسته های خودآموز آموزشی، دانش آموز در کلاس درس حاضر شده و مفاهیم آموزشی را فراگرفته است، زیرا در مناطق محروم، والدین سواد موثر ندارند که بتوانند همراه فرزند خود در قطار آموزش مسافر شوند.

در خانه ماندن طولانی دانش آموزان یک چالش است، نکته ای که اکثراً از آن غفلت می کنیم، نقش تعاملات اجتماعی و گروه همسالان در امر یادگیری است، زیرا دانش آموز فارغ از برنامه درسی ملی، هنگام مواجهه با هم کلاسی ها و هم سن های خود، کنار هم بودن، باهم بودن، دوست داشتن، آداب و رفتارهای اجتماعی متعددی را فرامی گیرد که به آن “برنامه درسی پنهان” گفته می شود، این برنامه درسی بدون توصیه های دستوری و بخشنامه ای، فقط هنگام بازگشایی مدارس محقق می شود.

برای پدرومادرها سخت خواهد بود که فرزندشان خصوصاً کلاس اولی ها هیچ درک واقعی از کلمه مدرسه ندارند، پیشنهاد می شود در این چند روز باقیمانده همراه فرزند خود در محیط مدرسه حاضر شوید، اجازه دهید فرزندتان از سرویس بهداشتی مدرسه استفاده کند، اجازه دهید با در و دیوار مدرسه آشنا شده و با محیط دوست شود، پیشنهاد می شود ز شرایطی فراهم شود تا با رعایت تمام دستورات بهداشتی، دانش آموزانی که دو سال قبل کلاس اول بوده اند، با فرزند شما دیدار داشته باشد تا با انتقال تجارب کودکانه اش، فرزند شما چهره واقعی از مدرسه را در ذهن خود ترسیم کرده تا برای ورود به مرحله جدیدی از زندگی آماده شود.

– اجازه دهید دانش آموز با همان لباس راحتی خانه جلو تلویزیون یا سرکلاس مجازی حاضر شود، استفاده از لباس فرم به بهانه جدی شدن آموزش و یا ترویج نظم و انضباط و… برداشت آزادی از نوعی تفکر خاص است که هدف غایی اش برابر سازی آموزش بوده و نمونه معیوب آن را در کشورهای مدعی می بینیم، پس راحتی فرزند خود را فدای بخشنامه های ارسالی ما نکنید.

برطرف کردن عوامل حواس پرتی دانش آموز در خانه، اقدام ارزنده ای است اما به نظر می رسد ایجاد محیط آرام با حذف علاقه مندی های فرزندتان، در دراز مدت موثر نخواهد بود، پیشنهاد می شود به دانش آموز حق انتخاب بدهیم تا همراه اسباب بازی های خود در کلاس درس شرکت کند، رعایت این نکته باعث امنیت ذهنی فرزندان خواهد شد.

– با شروع سال تحصیلی جدید ضرورت دارد والدین نیز تغییراتی را در شیوه زندگی خود شروع کنند وبه عنوان یک حامی و در عین حال مشوق کنار فرزند خود باشند، به دلیل شناخت جامعی که از فرزند خود دارید، می توانید محیط فیزیکی مدرسه مجازی را ساکت و مطلوب سازید، به طور مثال با موکول کردن نظافت خانه در پایان ساعات درسی، ضمن احترام گذاشتن به فرزندتان همراه او در کلاس حاضر می شوید.

به خاطر داریم که خوردن و آشامیدن در کلاس درس محدودیت داشت اما اکنون با توجه به تعطیلی فیزیکی مدارس، در کلاس های مجازی این علاقه مندی را محترم بداریم و اجازه دهیم فرزندمان همزمان با حضور در کلاس مجازی، از این موهبت هم برخوردار شود، البته برخی با این نظر مخالف هستند اما تجارب زیسته و میدانی نشان داده است هر میزان آسایش دانش آموز در خانه فراهم شود، یادگیری بهتر صورت می گیرد و اجبار دانش آموز به رعایت برخی نکات به ظاهر درست اثر منفی خواهد داشت.

تلفیق بازی، نمایش، کارهای دستی و… با فرایند یادگیری هنری است که والدین می توانند در قالب نمایش آن را عملی کنند و لحظات شیرینی را در خانه بسازند، به طور مثال برخی از مهارت های نهادینه شده در والدین، می تواند موضوع نمایش شود و یا با کمک فرزندتان و دیگر اعضای خانواده، می توانید مفاهیم ساده کتب درسی را به صورت تیاتر آموزش دهیم.(البته تمام این توصیه ها با هماهنگی معلم شدنی است)

یکی از والدین مسولیت آموزش را بر عهده بگیرد تا دانش آموز دچار تعدد تصمیم گیرندگان و سردرگرمی نشود، بقیه اعضا خانواده نیز می توانند نقش های موازی و فرعی دیگری را ایفا کنند. مطمئناً مادران در کلاس های مجازی، نمره قابل قبولی را گرفتند اما توصیه می شود بجای فرزندان خود در کلاس های مجازی شرکت نکنند بلکه همراه فرزند خود و به عنوان دستیار معلم، حضور مشترک و موثر داشته باشیم.»