هنر

نیما جاویدی: در هر واقعیتی بخشی از دروغ وجود دارد!

ناظم نیوز: خبر برنده شدن سریال آکتور، ساخته نیما جاویدی در فرانسه، بازتاب زیادی داشته است. به تازگی جشنواره جهانی سریال‌های تلویزیونی (سریز مانیا) درشهر لیل به پایان رسید و نیما جاویدی جایزه بزرگ را بدست آورد.

این روزها سریالهای متعدد و پرستاره ای در شبکه نمایش خانگی در حال پخش است که هرکدام مخاطبان زیادی را جذب خود کرده اند و برعکس صداوسیما که هر روز مخاطب بیشتری را از دست می دهد این شبکه نمایش خانگی است که در کشور بار صداوسیما را به دوش می کشد. حالا هم خبر برنده شدن سریال آکتور، ساخته نیما جاویدی در فرانسه، بازتاب زیادی داشته است. به تازگی جشنواره جهانی سریال‌های تلویزیونی (سریز مانیا) درشهر لیل به پایان رسید و نیما جاویدی جایزه بزرگ را بدست آورد. او در جشنواره نیز حضور داشت و بسیار مورد توجه و تشویق قرار گرفت. همچنین رسانه‌های بسیاری از جمله روزنامه لوموند، با او مصاحبه کردند و وی را از استعدادهای جدید فیلمسازی در ایران شمردند.
در این دوره از جشنواره سریز مانیا، ۵۷ پروگرام از فیلم‌های تلویزیونی انتخاب شده بود که روز ۲۴ مارس نمایش آنها به پایان رسید. در سالن‌های جشنواره در مجموع ۸۵ هزار نفر به‌ دیدن فیلم‌ها رفته بودند که تعداد ۵۵ سریال در بخش مسابقه شرکت داشتند. نیما جاویدی ۴۲ ساله که آثاری چون ملبورن و سرخپوست را به‌عنوان کارگردان در کارنامه خود دارد و جوایز بسیاری هم دریافت کرده، با به‌دست آوردن جایزه اول جشنواره سریز مانیا در فرانسه، یک گام بلند برای مطرح کردن خود در سطوح وسیع‌تر برداشت. این باعث خواهد شد فرانسویان در آینده منتظر دیدن آثار دیگری از او باشند. همچنین شنیده شد که قرار است کانال آرته فرانسه سریال آکتور را خریداری کند.
در مصاحبه‌‌ی مجله Les Échos با جاویدی، روزنامه‌نگار فرانسوی از او می‌پرسد: ایده‌ ساخت این سریال بیست قسمتی چگونه به ذهنتان آمد؟ جاویدی پاسخ می‌دهد: سال‌ها پیش می‌خواستم فیلمی راجع به دو هنرپیشه بسازم که به‌دنبال انتقام گیری هستند. یادداشت‌های زیادی برداشتم و اندک اندک نکات دیگری به کارم اضافه شد ‌و شخصیت‌ها گسترش یافتند. در مدت زمانی که کووید ۱۹ همه جا برقرار بود بیشتر روی سناریو کار کردم. در ضمن یادم هست که وقتی نوجوان بودم خیلی علاقه داشتم بازیگر شوم، بنابراین همه این نکات برای نوشتن سناریو، ترکیب شدند.
خبرنگار می‌پرسد آیا در ایران بازیگران زیادی هستند که با شبیه‌سازی موقعیت‌های کم و بیش ترسناک در خانه‌ها امرار معاش می‌کنند؟ جاویدی پاسخ می‌دهد: هنرپیشه‌هایی وجود دارند که شغلی ندارند، احتمالا مثل بقیه کشورها. آنها اجراهایی خصوصی انجام می‌دهند. من ویدیو‌های این اجراها را دیده‌ام. ولی نه به قدرت و وسعتِ آنچه که در سریال می‌بینیم و کمی در ساخت آن اغراق شده‌است. چیزی که برایم در کار جالب است این است که آن وقایع در زندگی آنها چه تاثیری می‌گذارد و چه اتفاقی می‌تواند رخ دهد.
خبرنگار سوال دیگری از او می‌پرسد که در شروع فیلم، صحنه‌های خشونت‌آمیز که در جاده صحرایی دیده می‌شود واقعا تکان دهنده است، چگونه آن‌را طراحی کردید؟ پاسخ جاویدی این است: بسیار اهمیت دارد که از همان ابتدا شخصیت‌های بدجنس معرفی شوند که بتوانند در ذهن تماشاگر حک شوند. در این سریال این دو هنرپیشه، در نقش‌هایشان هیچ وجه مشترکی با شخصیت اصلی خودشان در زندگی واقعی ندارند. این تنها یک بازی است که آنها شروع می‌کنند. در طول ماجرا من به‌دنبال گسترش این خط موازی زندگی واقعی و آنچه را که به‌عنوان «رُل» دارند بازی می‌کنند، بودم. باید اضافه کنم که در طول این ماجرا، این هنرپیشه‌ها چه چیزهایی در خود کشف می‌کنند، به چه چیزی می‌رسند که بتوانند از آن برای نقش استفاده کنند. در ادامه اپیزودهای این سریال، پرسوناژهای دیگری که در ابتدا بازیگر هم نیستند، وارد ماجرا می‌شوند و به آکتور تبدیل خواهند شد. من مطمئن هستم که ما هر روز در حال بازی کردن یک رل هستیم که بستگی به موقعیت آن دارد.
خبرنگار در پایان از او سوال می‌کند بنابراین واقعیتی وجود ندارد؟ جاویدی پاسخ می‌دهد: این یک بحث طولانی است ولی باور دارم که در هر واقعیتی بخشی از دروغ وجود دارد.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا