عبور از ابرها؛ تماشای پروانه ها

همسایگی دیوار به دیوار سرزمین پروانه ها روستایی بر سینه کش کوه، شکل گرفته که اهالی آن این روزها شهرنشین شده اند و تابستان به تابستان به روستای خود باز می گردند.
همه حاشیه این روستا، پر از است از درختان فندق، آلو، گردو و توت.
وجود همین توت های سفید و قرمز هم باعث شده تا پروانه ها، مامنی برای زندگی خود پیدا کنند، دور خود پیله بتنند و فارغ از دست حتی روستاییان، به زندگی خود در حاشیه رود ادامه دهند.
روستای شیلاندر (چیلاندر) در ۶۴ کیلومتری شهر زنجان واقع شده است . این روستا یکی از زیباترین روستاهای استان زنجان است و پس از گذر از روستای تهم و روستای علی آباد قرار گرفته و از روستاهای با معماری پلکانی می‌باشد.
جاده منتهی به این روستا جاده زنجان – طارم (زنجان – تهم) است که بعد از گذر از سد زیبای تهم و روستای تهم توسط یک جاده فرعی خاکی به این روستا می‌رسد .
معماری این روستا شبیه ماسوله است که به شکل حیرت آوری در بافت کوهستانی قرار گرفته است . وجود آبشارهای فراوان ، به زیبایی این روستا افزوده است و طبیعت بکر و شاداب منطقه نیز چشم هر بیننده ای را به خود خیره می‌کند .
اهالی روستا چند سالی است که روستا را تخلیه کرده و تقریبا این روستای زیبا با معماری پلکانی خالی از سکنه می‌باشد. بازگشت اهالی روستا و آغاز فعالیت‌های اجتماعی از عوامل مهم تاثیر گذار در جذب گردشگر در این منطقه و باعث بازگشت روستائیان به روستا می‌باشد.
روستای شیلاندر با دارا بودن طبیعت بکر یکی از بهترین مناطق کوهستانی برای طبیعت گردی به شمار می‌آید.
شیلاندر به گونه ای است که هم طبیعت گردان ماهر از آن به خوبی یاد میکنند و هم افرادی که فقط برای سیاحت به این روستا می‌آیند.اگر قصد سفر دارید شیلاندر را در صدر فهرست خود قرار دهید. زمانی می توان درک کرد که این تکه از بهشت، همان سرزمین پروانه هاست، که بشود رفت میان گل ها، چمن ها و از لا به لای درختان دوید تا به احترام ورود مهمان، پروانه ها به هوا برخیزند و بار دیگر زیر برگ های پهنی که هر یک منزلگاه یک پروانه است، بخزند.

پروانه های کوچک و بزرگ رنگ به رنگی که گاه حتی تنوع رنگ بال آنان بیش از پرهای مرغ عشق است، بر زیر و زبر گل هایی منزل ساخته اند که می توان در حاشیه این روستا دید.
اهالی این روستا، می آیند تا از لذت خنکای تابستان سرزمین خود، استفاده کنند، تفرجگاهی برای انسان ها، منزلگاهی برای پروانه ها’ این را دهیار روستا می گوید.
درختان توت و شاتوتی که قدمت هر یک بیش از 50 سال می شود، خبر از استقرار طولانی مدت پروانه ها در این سرزمین می دهد.
‘پروانه ای به بزرگی یک کف دست بود روی یکی از شاخه های درخت توت بزرگ کنار رودخانه، هر چه کردیم پر بزند و بپرد، نشد که نشد، رهگذری آمد، سنگی پرتاب کرد، آرامش خانه اش به هم ریخت پر زد و رفت’، این را یکی از اهالی روستایی می گوید که همسایه پروانه هاست.
سرزمین پروانه ها پر است از چشمه هایی که هم محل شرب اهالی روستا هستند، هم پرندگان و هم پروانه ها.
اهالی در خروجی هر چشمه ای لوله ای گذاشته اند که آب از آن وارد حوضچه کوچکی می شود و می توان از آب جمع شده در حوضچه ها، دست و روی خود را به خنکای طبیعت آراست. کمی آن طرفتر جایی که چندان فاصله ای از درختان رعنای توت ندارد، می شود، صدای شر شر آبشاری را شنید که ارتفاع آن از 9 متر می گذرد و صدای هیاهوی آن تا بالای قله های اطراف می رسد.
هوا خنک تر از اطراف و خود شهر است، بوی طبیعت این سرزمین متفاوت از سایر باغ ها و روستاهاست، آفتاب حتی اینجا، لطیف تر با انسان ها برخورد می کند و خنکای هر شخصی می شود، سایه سار درختان توتی که زادگاه پروانه هاست.
سرزمین پروانه ها در 35 کیلومتری شمال شرق شهر زنجان، یا همان روستای شیلاندر است، روستایی با معماری پلکانی، ساختمان هایی خشت و گلی و مردمی سرشار از سرزندگی.
سوغاتی این روستا، همان فندق، گردو، توت و سینه ای لبریز از اکسیژن خالصی است که خاص این منطقه است.